Xθές το βράδυ η τηλεόραση είχε πάλι βλακείες...
Και δεν πήραμε τελικά και κανα DVD όπως είχα προβλέψει οτι θα χρειαστεί, και έτσι αναγκαστήκαμε να χαζέψουμε λίγο ότι μας σέρβιραν τα κανάλια.
Για την πρεμιέρα της νέας σειράς "H ζωή της άλλης" δεν θα μιλήσω γιατί αλλάζω το κανάλι και απο τα τρέιλερ και μονο.
Μια απορία έχω μονάχα: πέρσι δεν είχαν μια σειρά που λεγόταν "μια στιγμή, 2 ζωές"? δηλαδή αν κατάλαβα καλά, το απογευματινό σήριαλ του ΜΕGA πρέπει οπωσδήποτε να διαπραγματεύεται μια σύγχυση 2 ατόμων γύρω από μια ταυτότητα?
Δεν μπορούν να ξεκολλήσουν λιγάκι σε κάτι πιο πρωτότυπο?
Εγώ προσωπικά από τις χθεσινές επιλογές, θα προτιμούσα να ξανα(ξανα-ξανα-ξανα...)δω την ελληνική ταινία στο STAR, "Γοργόνες και μάγκες" , old time classic με καλές ατάκες και χαλαρές ερμηνείες χωρίς πολλές απαιτήσεις.
Όμως ο σύζυγος δεν αντέχει την χιλιοστή επανάληψη και προτίμησε να δούμε την αμερικανιά με τους εξωγήινους στο ANTENNA.
ε, τι ήταν να το δω? αφού το ξέρω το κακό μου το χούι.
όλο το βράδυ στον ύπνο μου, με κυνηγούσαν οι εξωγήινοι!
Αλλά μπορώ να πω μετά βεβαιότητας, οτι το δικό μου σενάριο ήταν ΚΑΙ πιο πρωτότυπο, ΚΑΙ πιο καλογυρισμένο, ΚΑΙ με καλύτερα εφέ, αλλά πάνω απ'όλα ΠΙΟ ΑΛΗΘΟΦΑΝΕΣ!
ακούς εκεί, να εισβάλλουν οι εξωγήινοι και να σώζει τον κόσμο ο πρόεδρος των Η.Π.Α!!!
μα καλά, με κάτι τέτοια φτιάχνονται τα αμερικανάκια???
Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2009
Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009
CSI-mania
Τελευταία μπορώ να πω οτι έχω εξελιχθεί σε ικανότατο εγκληματολόγο.
Εμ βέβαια, αφού είχα τόσο καλή εκπαίδευση όλο το καλοκαίρι απο τις αντίστοιχες σειρές που κατέκλυσαν τα κανάλια σε επανάληψη: CSI NY, CSI MAIAMI, CSI LAS VEGAS, τα καινούρια επεισόδια, τα παλιά επεισόδια, όλα μαζί ξανά απο την αρχή για εμπέδωση... ε, τι στο καλό, μόνο ο εξοπλισμός μου λείπει για να κάνω όλη αυτή τη θεωρία πράξη που έχει συσσωρευτεί μέσα στο μυαλό μου.
Αφού αναρωτιέμαι καμμιά φορά, με τέτοιες ικανότητες που έχουν αυτοί οι άνθρωποι και τόση εξειδίκευση (μα τι γνώσεις είναι αυτές!) πως και μένουν ανεξιχνίαστα εγκλήματα στην Αμερική!
Εδώ με έχει ήδη επηρεάσει και μένα ακόμα και στην καθημερινότητά μου.
Κόβω τα νύχια μου και αναρωτιέμαι αν θα μπορούσαν να ανακαλύψουν απο αυτά, τι έξυσα πριν "τα τινάξω"...
Βάζω χέρι στο γλυκό και σκέφτομαι οτι αν θέλω να μην αφήσω ίχνη δεν αρκεί να σκουπίσω το μαχαίρι και να το βάλω στη θέση του, αλλά και να σβήσω τα αποτυπώματα από το δίσκο της τούρτας...
Κοιτάζω τους λεκέδες που δεν καθάρισε το απορρυπαντικό και εύχομαι να είχα τα ειδικά εργαλεία για να ελέγξω από τι είχε γίνει ο λεκές και να τον καθαρίσω...
Αλλά το πιο παράξενο απ'όλα για μένα είναι, οτι ενώ εγώ δεν βλέπω θρίλερ με δολοφόνους και αίματα και φρικιαστικές καταστάσεις, με αυτές τις σειρές έχω φάει τρελό κόλλημα!
Το σκέφτηκα αρκετά και το αποδίδω στον τρόπο που παρουσιάζουν την κάθε περίπτωση.
Αν το σκεφτεί κανείς, είναι απογυμνωμένη από προσωπικά συναισθήματα απέναντι στο θύμα στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, και δεν σε ενοχλεί να βλέπεις το κομμένο του πόδι, ή χέρι ή τα σπλάχνα του να βράζουν για να δουν αν θα λιώσουν γρήγορα π.χ., όπως θα σε πείραζε αν το θύμα ήταν ο ήρωας της ταινίας που αγαπούσε την κοπέλα αλλά δεν πρόφτασε να της το πει γιατί ο δολοφόνος τον πρόλαβε στη γωνία και πέθανε με το δαχτυλίδι στο χέρι...
Τώρα ξεκίνησε ο νέος κύκλος επεισοδίων, και μαζί με αυτό και νέες ανάλογες σειρές(βλ.dexter) οπού το αίμα ρέει σαν ποτάμι και ο δολοφόνος γίνεται ήρωας!
Νέες αξίες, νέα ήθη!
o tempora, o mores!
Ακόμη και ο δολοφόνος σήμερα μπορεί να γίνει ήρωας και συμπαθής, χάρη στους σεναριογράφους και χάρη σε μια αλάνθαστη συνταγή: "είχε λόγο να το κάνει"
Τι άλλο θα δουν τα ματάκια μας!
Εμ βέβαια, αφού είχα τόσο καλή εκπαίδευση όλο το καλοκαίρι απο τις αντίστοιχες σειρές που κατέκλυσαν τα κανάλια σε επανάληψη: CSI NY, CSI MAIAMI, CSI LAS VEGAS, τα καινούρια επεισόδια, τα παλιά επεισόδια, όλα μαζί ξανά απο την αρχή για εμπέδωση... ε, τι στο καλό, μόνο ο εξοπλισμός μου λείπει για να κάνω όλη αυτή τη θεωρία πράξη που έχει συσσωρευτεί μέσα στο μυαλό μου.
Αφού αναρωτιέμαι καμμιά φορά, με τέτοιες ικανότητες που έχουν αυτοί οι άνθρωποι και τόση εξειδίκευση (μα τι γνώσεις είναι αυτές!) πως και μένουν ανεξιχνίαστα εγκλήματα στην Αμερική!
Εδώ με έχει ήδη επηρεάσει και μένα ακόμα και στην καθημερινότητά μου.
Κόβω τα νύχια μου και αναρωτιέμαι αν θα μπορούσαν να ανακαλύψουν απο αυτά, τι έξυσα πριν "τα τινάξω"...
Βάζω χέρι στο γλυκό και σκέφτομαι οτι αν θέλω να μην αφήσω ίχνη δεν αρκεί να σκουπίσω το μαχαίρι και να το βάλω στη θέση του, αλλά και να σβήσω τα αποτυπώματα από το δίσκο της τούρτας...
Κοιτάζω τους λεκέδες που δεν καθάρισε το απορρυπαντικό και εύχομαι να είχα τα ειδικά εργαλεία για να ελέγξω από τι είχε γίνει ο λεκές και να τον καθαρίσω...
Αλλά το πιο παράξενο απ'όλα για μένα είναι, οτι ενώ εγώ δεν βλέπω θρίλερ με δολοφόνους και αίματα και φρικιαστικές καταστάσεις, με αυτές τις σειρές έχω φάει τρελό κόλλημα!
Το σκέφτηκα αρκετά και το αποδίδω στον τρόπο που παρουσιάζουν την κάθε περίπτωση.
Αν το σκεφτεί κανείς, είναι απογυμνωμένη από προσωπικά συναισθήματα απέναντι στο θύμα στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, και δεν σε ενοχλεί να βλέπεις το κομμένο του πόδι, ή χέρι ή τα σπλάχνα του να βράζουν για να δουν αν θα λιώσουν γρήγορα π.χ., όπως θα σε πείραζε αν το θύμα ήταν ο ήρωας της ταινίας που αγαπούσε την κοπέλα αλλά δεν πρόφτασε να της το πει γιατί ο δολοφόνος τον πρόλαβε στη γωνία και πέθανε με το δαχτυλίδι στο χέρι...
Τώρα ξεκίνησε ο νέος κύκλος επεισοδίων, και μαζί με αυτό και νέες ανάλογες σειρές(βλ.dexter) οπού το αίμα ρέει σαν ποτάμι και ο δολοφόνος γίνεται ήρωας!
Νέες αξίες, νέα ήθη!
o tempora, o mores!
Ακόμη και ο δολοφόνος σήμερα μπορεί να γίνει ήρωας και συμπαθής, χάρη στους σεναριογράφους και χάρη σε μια αλάνθαστη συνταγή: "είχε λόγο να το κάνει"
Τι άλλο θα δουν τα ματάκια μας!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)