Τελευταία μπορώ να πω οτι έχω εξελιχθεί σε ικανότατο εγκληματολόγο.
Εμ βέβαια, αφού είχα τόσο καλή εκπαίδευση όλο το καλοκαίρι απο τις αντίστοιχες σειρές που κατέκλυσαν τα κανάλια σε επανάληψη: CSI NY, CSI MAIAMI, CSI LAS VEGAS, τα καινούρια επεισόδια, τα παλιά επεισόδια, όλα μαζί ξανά απο την αρχή για εμπέδωση... ε, τι στο καλό, μόνο ο εξοπλισμός μου λείπει για να κάνω όλη αυτή τη θεωρία πράξη που έχει συσσωρευτεί μέσα στο μυαλό μου.
Αφού αναρωτιέμαι καμμιά φορά, με τέτοιες ικανότητες που έχουν αυτοί οι άνθρωποι και τόση εξειδίκευση (μα τι γνώσεις είναι αυτές!) πως και μένουν ανεξιχνίαστα εγκλήματα στην Αμερική!
Εδώ με έχει ήδη επηρεάσει και μένα ακόμα και στην καθημερινότητά μου.
Κόβω τα νύχια μου και αναρωτιέμαι αν θα μπορούσαν να ανακαλύψουν απο αυτά, τι έξυσα πριν "τα τινάξω"...
Βάζω χέρι στο γλυκό και σκέφτομαι οτι αν θέλω να μην αφήσω ίχνη δεν αρκεί να σκουπίσω το μαχαίρι και να το βάλω στη θέση του, αλλά και να σβήσω τα αποτυπώματα από το δίσκο της τούρτας...
Κοιτάζω τους λεκέδες που δεν καθάρισε το απορρυπαντικό και εύχομαι να είχα τα ειδικά εργαλεία για να ελέγξω από τι είχε γίνει ο λεκές και να τον καθαρίσω...
Αλλά το πιο παράξενο απ'όλα για μένα είναι, οτι ενώ εγώ δεν βλέπω θρίλερ με δολοφόνους και αίματα και φρικιαστικές καταστάσεις, με αυτές τις σειρές έχω φάει τρελό κόλλημα!
Το σκέφτηκα αρκετά και το αποδίδω στον τρόπο που παρουσιάζουν την κάθε περίπτωση.
Αν το σκεφτεί κανείς, είναι απογυμνωμένη από προσωπικά συναισθήματα απέναντι στο θύμα στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, και δεν σε ενοχλεί να βλέπεις το κομμένο του πόδι, ή χέρι ή τα σπλάχνα του να βράζουν για να δουν αν θα λιώσουν γρήγορα π.χ., όπως θα σε πείραζε αν το θύμα ήταν ο ήρωας της ταινίας που αγαπούσε την κοπέλα αλλά δεν πρόφτασε να της το πει γιατί ο δολοφόνος τον πρόλαβε στη γωνία και πέθανε με το δαχτυλίδι στο χέρι...
Τώρα ξεκίνησε ο νέος κύκλος επεισοδίων, και μαζί με αυτό και νέες ανάλογες σειρές(βλ.dexter) οπού το αίμα ρέει σαν ποτάμι και ο δολοφόνος γίνεται ήρωας!
Νέες αξίες, νέα ήθη!
o tempora, o mores!
Ακόμη και ο δολοφόνος σήμερα μπορεί να γίνει ήρωας και συμπαθής, χάρη στους σεναριογράφους και χάρη σε μια αλάνθαστη συνταγή: "είχε λόγο να το κάνει"
Τι άλλο θα δουν τα ματάκια μας!
5 σχόλια:
ότι είναι εθισμός είναι, τώρα κατά πόσο σε επηρεάζουν γενικότερα αυτού του είδους τα θεάματα είναι μεγάλη κουβέντα (πάντως αυτό που ο θύτης βγαίνει όλο και συμπαθέστερος ή "ήρωας" είναι θέμα ανάλυσης κι ίσως κι ανησυχίας), τα φιλιά μου
Να σου πω την αλήθεια, αυτό με το χέρι στο γλυκό το'χω σκεφτεί και γω. Ακόμη και αυτό μας το κόψανε! Τι να επικαλεστείς πλέον; Νυχτοπερπατήματα; Χμμμ
blueprints, όλο και για κάτι πάντως πρέπει να ανησυχήσουμε... ;) καλώς σε ξαναβρίσκω!
kitsosmitsos, νυχτοπερπατήματα ε? χμμμ.. δεν ειν'κακό, δεν ειν'καθόλου κακό....
όλο ωραίες ιδέες είσαι Κιτσάκο! ;-)
Χαχαχα!!! Το ίδιο κόλλημα έχω φάει και εγώ!!! Μήπως να ανοίξουμε ένα γραφείο εξιχνιάσεων εγκλημάτων;
Παύλο, εγώ στο γραφείο μας θα ήθελα να μαζεύω τα αποτυπώματα πάντως! κάνω και εξάσκηση: βάζουμε λίγη πούδρα πάνω σε ένα αποτύπωμα, και κολλάω ένα σελοτέιπ απο πάνω. Οταν το ξεκολλάω παίρνω μαζί και το αποτύπωμα!
μη με βάλετε σε άλλο πόστο! :)
Δημοσίευση σχολίου