Κυριακή 3 Απριλίου 2011

Σε δανεικό reunion

Ως μικρότερη της οικογένειας είχα πάντα για πρότυπό μου στην παιδική ηλικία την αδερφή μου.
Εκείνη ήταν το αστέρι της οικογένειας! Ολο τσαχπινιές, όλο νούμερα, όλο σόου στους καλεσμένους, με τραβολογούσε και μένα για backup στις δεύτερες φωνές, εγώ όλο ντροπή τακανα θάλασσα... γενικά είμασταν εντελώς αντίθετες σαν χαρακτήρες. Εκείνη η εξωστρεφής, γελαστή, φωτεινή, χαρούμενη, ξανθιά με πράσινα μάτια, εγώ η εσωστρεφής, μουτρωμένη διαρκώς, μελαχροινή με μαύρα μάτια...
Εκείνη η "Βουγιουκλάκη", εγώ η "Καρέζη"... έτσι τα ξεχωρίζαμε όλα. Εκείνη έγλυφε με το δάχτυλο τη βανίλια απο το μπωλ του κέικ, εγώ το κακάο!
Και φυσικά, στο σχολείο ήταν η πιο δημοφιλής! Τα πάρτυ που έκανε άφηναν εποχή! Ολοι ήθελαν να έρθουν και πάντα γινόταν Ο χαμός!
Τα δικά μου αντίθετα είχαν παταγώδη αποτυχία! Με το δίκανο τα κυνηγούσα τα παιδάκια... αφού σαν εσωστρεφές παιδί, είχα μόνο 2-3 φίλες κολλητές και με τους άλλους δεν είχα πάρε-δώσε.
Χαιρόμουν λοιπόν τα πάρτυ της αδερφής μου, αλλα σαν μικρότερη δεν μπορούσα να συμμετέχω ενεργά σ'αυτά. Καθόμουν διακριτικά στην κουζίνα και έριχνα κλεφτές ματιές στο σαλόνι που γινόταν τα δρώμενα: μπλουζ, μπουκάλες, εφηβικά φιλιά, κάτω απο το φως των φωτορυθμικών προβολέων που στήνονταν για το πάρτυ...
Και όταν ερχόταν η ώρα για τα δικά μου γεννέθλια έλεγα στην αδερφή μου: "να σου χαρίσω τα γεννέθλιά μου, να κάνεις πάλι πάρτυ αντί για μένα?" γιατί πολύ με στεναχωρούσε η δική μου αποτυχία και κάθε φορά που ερχόταν η γιορτή μου με έπιανε μεγάλη μαυρίλα...
Πέρασαν πολλά πολλά χρόνια απο τοτε.
Το σχολείο τελείωσε και οι παιδικές και εφηβικές παρέες διαλύθηκαν. Ο καθένας πήρε το δρόμο του.
Πλέον δεν ήμουν η μικρή ντροπαλή αδερφή αλλά απέκτησα τη δική μου προσωπικότητα και ταυτότητα στην κοινωνία και όλα αυτά τα είχα αφήσει πολύ πίσω μου.
Προχθές λοιπόν ο χρόνος γύρισε πάλι για λίγο πίσω.
Η τάξη της αδερφής μου έκανε reunion! Μαζεύτηκαν αρκετοί απο τα παλιά "ρεμάλια" της τότε παλιοπαρέας και η αδερφή μου που το διοργάνωσε (φυσικά!) θέλησε να πάω και γω μαζί της να την συνοδέψω. Δέχτηκα μετα χαράς γιατί και γω ήθελα να δω ξανά όλους αυτούς που τότε έβλεπα με τόσο θαυμασμό και δέος ως μικρότερη πως είναι τώρα και πως εξελίχθηκαν.
Τους περισσότερους δεν θα τους γνώριζα αν τους έβλεπα στο δρόμο, αλλά σιγά σιγά καθώς τους κοιτούσα θυμόμουν όλο και περισσότερους...
Ήμουν και πάλι στον ίδιο ρόλο με τότε... στην άκρη να κρυφοκοιτάζω αντιδράσεις.. να βλέπω την έκπληξη στα πρόσωπά τους, τη χαρά στο βλέμμα τους και να μου λένε και μένα: "εσύ??? για θύμισέ μου... κάτι μου θυμίζεις..." "είμαι η αδερφή της.." "Ααααα ναι!"
Σε κάποια στιγμή σκέφτηκα να βγάλω τη βιντεοκάμερα και να τραβήξω αντιδράσεις, αλλά το μετάνοιωσα γιατί μπορεί να τους ενοχλούσα μ'αυτό.
Είδαμε όλοι μαζί μια θεατρική παράσταση που συμμετείχε ένας συμμαθητής τους παλιός, και μετά όταν όλοι κανόνισαν να πάνε για ποτάκι να πούνε τα νέα τους, εγώ διακριτικά αποσύρθηκα και γύρισα σπίτι μου, δίνοντας στην αδερφή μου τη φωτογραφική μηχανή να αναλάβει τον ρόλο του φωτογράφου της συνάντησης.
Στο δρόμο σκεφτόμουν όλα αυτά και κατέληξα οτι τελικά μπορεί να μη δάνεισα τις γιορτές μου στην αδερφή μου όταν ήμουν μικρή αλλά εκείνη όπως τότε μου "δάνειζε" τη χαρά να παρακολουθώ τα πάρτυ της έτσι μου "δάνεισε" και λίγο απο το reunion της! :)))


6 σχόλια:

KitsosMitsos είπε...

Υπάρχουν άραγε δανεικά στις χαρές; Αυτό αναρωτιέμαι...
Ιστορία όμορφα δοσμένη πάντως, εύγε γι αυτό!

Ανώνυμος είπε...

Καταρχάς τι όμορφο μπλογκ και τι ωραία μουσική!ευχαριστούμε!
Ωραία που η αδερφή σου ήταν ανοιχτή σε όλο αυτό. Πρέπει να ήταν παράξενο συναίσθημα το δανεικό reunion. Εδώ μια φίλη συναντάς από τα παλιά και είναι περίεργο. Πάντως η αδερφική σας σχέση δεν άλλαξε είναι πολύ όμορφο.

BLUEPRINTS είπε...

κατάφερες κι έδωσες με τον τρόπο σου μια ιστορία που θα μπορούσε να ήταν γλυκόπικρη κρατώντας μόνο το γλυκό μέρος, φιλιά

maya είπε...

@kitsosmitsos, υπάρχουν δανεικά κι αγύριστα! όπως αυτά που μοιράζεσαι με ανθρώπους αγαπημένους... ;)

@gaitanaki, καλώς ήρθες! ναι, ήταν λίγο περίεργο! Η αδερφική σχέση μας άλλαξε, έγινε πολύ καλύτερη απο τότε! :)

@blueprints, όσο γλυκόπικρη κιαν ακούγεται πραγματικά μόνο η γλύκα μουχει μείνει... και να φανταστείς οτι ξεκινώντας ήθελα να το γράψω ως κωμικό θέμα αλλά απέτυχα! :)))

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

Πασχαλινές δέξου ευχές, απο τη καρδια βγαλμένες, ολες οι μέρες της ζωής σου να΄ναι αναστημένες!
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ.

ήλι είπε...

τι όμορφο αυτό που έγραψες!πραγματικά! ίσως βέβαια να μου τράβηξε το ενδιαφέρον και έκανα κόμμεντ στο συγκεκριμένο ποστ επειδή η αδερφή μου είναι ένα κινούμενο πρόβλημα και ζηλεύω την δική σου.:P πολύ όμορφο πάντως :):)